زندگینامه رافائل نقاش ایتالیایی

رافائل با نام کامل رافائلو سانزیوRaffaello Sanzio نقاش، مجسمه ساز و معمار ایتالیاییوی که روزسوم مارس( به گفته بعضی منابع ۲۸ مارس) ۱483 میلادی در اوریبنوUrbinoمتولد شد. پدر او نقاشی معمولی بود که تصاویر مذهبی می کشید.

رافائل مقدمات نقاشی را از پدر خود آموخت. پدر رافائل پس از مرگ زنش پسر خود را به شهر «پروجیا» فرستاد، و وی در آنجا نزد نقاش معروف «پترووانسی» به نقاشی ادامه داد.

رافائل در این سالها ابتدا نقاشی محراب کلیسای فرانسسکان را به انجام رساند .او در همین دوره زمانی دست به خلق ماندگارترین آثار تجسمی در حوزه هنر غرب زد .

اولین اثر بزرگ رافائل « خلقت انسان » نام داشت كه او آن را در 19 سالگی خلق كرد . رافائل كه همدوره لئوناردو داوینچی بود تاثیر زیادی از كارهای اوگرفت و بر اساس تابلوی معروف داوینچی به نام مونالیزا، دوپرتره بنامهای «« لادونا گراوینا »» و««لادونا موتار »» رانقاشی كرد.

مهمترین اثر او مدرسهٌ آتن نام دارد. شخصیتهائی كه تصویرشان توسط رافائل در سالنهای واتیكان ترسیم شده است، مربوط به یك ملت نبودند، و در میان آنها ارسطو ، افلاطون، لئوناردو داوینچی، میكلانژ، یك دانشمند عرب، یك موسیقی‌دان ایرانی، و همینطور چهره خود رافائل دیده می‌شود.

رافائل در 10 اكتبر 1520، هجدهم مهر 899، پس از 37 سال زندگی ، در رم درگذشت.

«مدرسه آتن» ، « خانواده مقدس»، «مریم بر صندلی» ، « گفتگو بر سر نان و شراب مقدس» و « باغبان زیبا» از مهمترین آثار رافائل هستن .

رافائل در شهرکی نزدیک اوربینو در ناحیهٔ اومبریا چشم به جهان گشود. احتمالاً مبادی هنر را از پدرش «جووانی سانتسیو» که نقاشی ولایتی بود و با دربارفدریگو دامو نتفلترو پیوستگی داشت، آموخت.

دوران کودکی رافائل به شاگردی در نزد پروجینو گذشت که خودش نقاشی را به همراه لورنتسو در کارگاهوروکیو فرا گرفته بود. در زمانی که رافائل همچنان در کارگاه هنری پروجینو بود، وی تابلوی ازدواج مریم را که از لحاظ ترکیب بندی اش تشابه بسیاری به پردهٔمیانی نقاشی دیواریش در نمازخانهٔ سیستین دارد، نقاشی کرده بود؛ ولی رافائل با آنکه هنوز بیست و یک سالگی را پشت سر نگذاشته بود از نیروی لازم برای تشخیص و معالجهٔبرخی از نقاط ضعف ترکیب بندی تابلوی استادش برخوردار بود.

دورهٔچهار سالهٔاقامت رافائل در فلورانس سخت در تکامل وی مؤثر افتاد. او در اینجا که زادگاه رنسانس بود، متوجه شد سبکی که با صرف چنان زحمتی در عرصهٔنقاشی از پروجینو فرا گرفته بود، کهنه شده‌است. دو رقیب و دو غول بزرگ زمانه، یعنی لئوناردو دا وینچی و میکلانژ، به پیکاری هنری با یکدیگر دست یازیده بودند. انبوه مردم به تماشای طرح زغالی لئوناردو برای تابلوی مریم و کودک در کنار قدیسه حنا و قدیس یوحنای تعمیددهندگان کودک، هجوم می‌آوردند. رافائل تحت تأثیر لئوناردو، در شیوهٔترکیب بندی‌های شبیه‌سازی از مریم به گونه‌ای که در اومبریا آموخته بود، تدریجاً تغییراتی پدید آورد. کاربست عمومی این تغییر توسط رافائل بر تابلوی لئوناردو استوار است

رافائل هنرمند پرکاری بود که کارگاه بزرگی را مدیریت می‌کرد و علی‌رغم مرگ زودهنگامش در ۳۷ سالگی، امروزه تعداد فراوانی از آثارش برجای مانده‌است. از آن زمره می‌توان به دیوارنگاره‌های اتاق‌های رافائل درواتیکان اشاره نمود که اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین اثر در طول عمر هنری وی بود علی‌رغم آن‌که در زمان مرگش ناتمام باقی‌ماند. پس از سال‌های ابتدایی زندگی در رم، اکثر آثار رافائل توسط خود وی طراحی و به‌طور گسترده در کارگاهش خلق می‌شدند که این خود با افت قابل ملاحظه‌ای در کیفیت همراه بود. رافائل در طول حیات، نقاش بسیار تأثیرگذاری بود اگرچه در خارج از رم او را اغلب با آثار مشترکش می‌شناختند. پس از مرگ رافائل، تأثیر رقیب بزرگش میکل‌آنژ بر هنر اروپا تا قرن‌های هفدهم و هجدهم میلادی فراگیر بود، هنگامی که کیفیت هارمونیک و یک‌دست آثار رافائل بار دیگر به عنوان سبکی برتر مورد توجه قرار گرفت.

آثار

عمده آثاری را که او در بین سال‌های ۱۵۰۷ -۱۵۰۵ به‌وجود آورد به‌طور قابل ملاحظه‌ای از سوی آثار مردم مقدس بودند که تحت تأثیر لئوناردو قرار داشتند که نوآوری بزرگی را از سال ۱۴۸۰ در نقاشی به‌وجود آورده‌بود. مخصوصاً این تأثیر بیشتر از تابلوهای مریم(Madonna) و بچه‌ای به طرف خیابان(Child With St) گرفته شده‌است. در این موقع رافائل به یادگیری چگونگی ترکیب‌های ساختاری تابلوهایش مشغول شد و یگانگی جدیدی از ترکیب و منع از وجه تمایزات غیرضروری در آثارش از جمله تغییرات تابلوهای او در فلورانس بود که بیش‌تر مدیون تکنیک نور لئوناردو است و نقاشی سیاه قلم را نیز نزد داوینچی یاد گرفت که متأثر از سبک اسفاماتو(Sfumato) –سبک لئوناردو در استفاده از سایه نرم و نازک به جای خط گذاشتن در شکل‌ها و چهره‌ها–بود. تابلوهای پرتوان رافائل با لطافت و توازن درون آن نظیر مریم کوچک(Small Cauper Madonna)بدون شک تأثیر گرفته از مایکل آنجلو است. در مدت زمانی که رافائل در فلورانس بود دوک گایدوبالدو(Duke Guidobaldo)او را برای کشیدن تابلویی برای هنری هفتم پادشاه انگلستان به خدمت گرفت. در این تابلو به اسم جرج مقدس و اژدها(Saint George and The Dargon) رافائل پرتره جرج را به عنوان یک جنگجوی دلیر که در مقابل قسمت بیرونی و راست کنام اژدها می‌جنگد، نشان می‌دهد. در تقابل با نبرد درون تابلو، در پس زمینه آن وضع آرام بی‌سروصدایی دیده می‌شود. در داستان جرج مقدس بعد ازاین‌که اژدها کشته می‌شود تمام شهر به دین مسیحیت برگردانده می‌شوند که سمبل پیروزی مسیحیت بر همه است. رافائل تابلوهای تصویر مریم بانوی گراندوکا(Madonna dell Granduca)، مریم کوچک(The small Couper Madonna) و (The Alba Madonna) را کشیده‌است. او همچنینانیسندیوی جوان(Stanza dall incendio) و چهار تابلوی بزرگ مقیاس با نام‌های ازدواج زن عفیف(Marriage of the Virgin)، عیسی مصلوب با مادر عیسی(The crucified with christ) و مقدسین و فرشتگان(Saints and Angels) را خلق کرده‌است.